به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»

کشف ویروس‌ها قبل از انتشار گسترده با آزمایش سواب بینی

تاریخ انتشار: ۱۶ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۷۸۷۰۵

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما: از وبگاه مِدیکال اِکسپرس (Medical Xpress)، همه‌گیری کووید-۱۹ نشان داد که ویروس‌های جدید بالقوه خطرناک ممکن است قبل از اینکه نظام نظارت بهداشت عمومی جهانی آن‌ها را شناسایی کند، منتشر شوند؛ با این حال، محققان دریافته‌اند آزمایش وجود یک مولکول سیستم ایمنی روی سواب‌های بینی کمک می‌کند ویروس‌های پنهانی که در آزمایش‌های استاندارد شناسایی نشده‌اند، مشخص شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اِلِن فاکسمَن (Ellen Foxman)، یکی از محققان تیم پژوهشی دانشگاه یِیل در آمریکا، می‌گوید: یافتن یک ویروس خطرناک جدید مانند جست‌وجوی سوزن در انبار کاه است. ما راهی برای کاهش چشمگیر اندازه انبار کاه پیدا کرده‌ایم.

مقامات بهداشت عمومی معمولاً به چند منبع برای علائم هشداردهنده بیماری در حال پیدایش نگاه می‌کنند. آن‌ها ویروس‌های نوظهور را در حیوانات مطالعه می‌کنند. ممکن است این ویروس‌ها عفونت را به انسان منتقل کنند؛ اما تعیین اینکه کدام یک از صد‌ها یا هزاران گونه ویروسی جدید نشان‌دهنده یک خطر واقعی است، دشوار است.

هنگامی که یک ویروس جدید شیوع پیدا می‌کند، ممکن است برای مهار آن خیلی دیر باشد؛ بنابراین، اعضای تیم پژوهشی دانشگاه ییل، تلاش کردند راه جدیدی برای نظارت بر پاتوژن‌های (عوامل بیماری‌زای) غیرمنتظره بیابند.

آزمایش سواب بینی، ویروس‌های نوظهور را آشکار می‌کند

سواب بینی معمولاً از بیماران مشکوک به عفونت‌های تنفسی گرفته می‌شود و برای تشخیص علائم خاص ۱۰ تا ۱۵ ویروس شناخته‌شده آزمایش می‌شود. نتیجه بیشتر آزمایش‌ها منفی می‌شود؛ اما پژوهش قبلی این تیم پژوهشی در سال ۲۰۱۷ نشان داده بود که در موارد معدودی، سواب‌های افرادی که نتیجه آزمایش آن‌ها منفی بود، نشانه‌هایی از فعال‌شدن سیستم‌های دفاعی ضدویروس داشتند که حاکی از وجود ویروس بود. این علامت، سطح بالایی از یک پروتئین ضدویروس بود که توسط سلول‌هایی ساخته می‌شد و مجرای بینی را می‌پوشانند.

براساس یافته‌های محققان، آزمایش یک پروتئین ضدویروس ساخته‌شده توسط بدن، به پزشکان کمک می‌کند تشخیص دهند کدام سواب‌های بینی احتمالاً حاوی ویروس‌های غیرمنتظره هستند؛ حتی اگر آزمایش ویروس‌های تنفسی شناخته‌شده منفی باشد.

به طور خاص، غربالگری برای نشانگر زیستی به محققان کمک می‌کند جست‌وجوی پاتوژن‌های غیرمنتظره را محدود کنند و نظارت بر ویروس‌های غیرمنتظره را با استفاده از سواب‌های جمع‌آوری‌شده در طول مراقبت‌های معمول از بیمار امکان‌پذیر می‌سازد.

نشانگر‌های زیستی می‌توانند خصوصیات زیستی یا مولکول‌های زیستی باشند که با آزمایش قسمت‌هایی از بدن مانند برخی بافت‌های خاص یا آزمایش خون شناسایی می‌شوند و فرایند‌های بیمار یا طبیعی را در بدن نشان می‌دهند. همچنین این نشانگر‌ها می‌توانند برخی سلول‌های خاص، ژن‌ها، محصولات ژن‌ها، آنزیم‌ها یا هورمون‌ها باشند.

نمونه‌های دارای نشانگر زیستی را می‌توان با استفاده از روش‌های پیچیده‌تر آزمایش ژنتیکی به‌منظور شناسایی پاتوژن‌های غیرمنتظره یا نوظهور در حال گردش در جمعیت بیمار بررسی کرد و در برابر آن به‌سرعت واکنش نشان داد.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

کلیدواژه: علم پزشکی ویروس ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۷۸۷۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انسان نخستین بار کی سرما خورد؟

ایتنا - انسان خردمند (هومو ساپینس) چه زمانی در تاریخ برای اولین بار سرما خورد؟
پاسخ به این سوال دشوار است؛ تا حدی به این دلیل که از میان ویروس‌های متعددی که باعث سرماخوردگی می‌شوند، تنها تعداد کمی از آن‌ها در بقایای به‌جا مانده از انسان‌ها کشف می‌شوند چرا که ویروس سرماخوردگی اغلب در بافت‌های نرم مانند ریه وجود دارد و کم‌تر در استخوان و دندان قابل ردیابی است. با این حال این امکان وجود دارد که برخی از اولین انسان‌های خردمند دست‌کم ۳۰۰ هزار سال پیش به سرماخوردگی مبتلا شده‌ باشند. 

«سرماخوردگی معمولی» یک اصطلاح کلی برای گروهی از عفونت‌‌های تنفسی است که افراد با سیستم ایمنی سالم، به صورت خفیف به آن‌ مبتلا می‌شوند. راینوویروس‌ها، کروناویروس‌ها و ویروس سین‌سیشیال تنفسی (RSV/ ویروس پیوسته‌یاخته‌ای تنفسی) اغلب عوامل اصلی‌اند. البته این عوامل بیماری‌زا (پاتوژن‌ها) قبل از آنکه بین مردم شیوع پیدا کنند، احتمالا از سایر مهره‌داران به انسان منتقل شده‌اند.

جوئل ورتهایم، ویروس‌شناس تکاملی از دانشگاه کالیفرنیا به لایو‌ساینس گفت، باتوجه به زندگی انسان خردمند با حیوانات، قرار گرفتن بشر در معرض ویروس‌های جدید اجتناب‌ناپذیر بوده است.

معمولا زمانی که ویروس حیوانی به بدن انسان وارد می‌شود، قادر به ایجاد عفونت و آلودگی نیست، زیرا با میزبان جدید سازگار نیست، با این حال ویروس‌ها گاه برای جهش موفقیت‌آمیز و حتی انتشار بین انسان‌ها مجموعه‌ای از ژن‌های مناسب دارند؛ مانند ویروس‌هایی که در همه‌گیری کووید‌ــ۱۹ یا آنفلوانزای خوکی ظهور کردند.

البته دانشمندان درباره زمان اولین شیوع ویروس‌های سرماخوردگی نظرهای متفاوتی دارند. به عقیده برخی دانشمندان، این ویروس‌ها می‌توانند هم‌زمان با طلوع تمدن بشری یعنی پنج تا شش هزار سال قبل، از حیوانات به انسان‌ها منتقل شده‌ باشند؛ زمانی که انسان‌ها زندگی در مناطقی نزدیک به هم را آغاز کردند که عوامل بیماری‌زا به‌راحتی می‌توانستند بین آن‌ها گسترش یابند و هم‌زمان پرورش حیوانات حامل این ویروس‌ها را نیز آغاز کردند.

اما همه دانشمندان با این فرضیه موافق نیستند. فرانسوا بالوکس، زیست‌شناس دانشگاه کالج لندن، می‌گوید انسا‌ن‌های «شکارچی‌ــ‌گردآورنده» که کشاورزی نمی‌کردند یا دام پرورش نمی‌دادند هم می‌توانستند از طریق شکار در معرض این ویروس‌های حیوانی قرار بگیرند. انسان شکارچی‌ پیش از انسان خردمند وجود داشت و به نظر این زیست‌شناس، ویروس‌های سرماخوردگی مختلف در طول دوران تکامل انسان در زمان‌های مختلف پدیدار می‌شدند و از بین می‌رفتند.

او می‌گوید: «من فکر می‌کنم احتمالا یکی از رویدادهایی که به افزایش قابل‌توجه جذب عوامل بیماری‌زا در انسان منجر شد، پخش شدن آن‌ها در خارج آفریقا بود که طی آن احتمالا به ویروس‌های سرماخوردگی جدید مبتلا شدند. بقایای قدیمی‌ترین انسان‌ خردمندی که در خارج از آفریقا کشف شد، متعلق به ۲۱۰ هزار سال قبل بود.»

دانشمندان برای کشف پیدایش این ویروس سراغ حفاری‌های باستان‌شناسی رفتند. به گفته کارشناسان، ویروس‌های سرماخوردگی زیاد خوبی باقی نمی‌مانند. این ویروس‌ها به طور معمول در بافت‌های نرم مانند ریه که پس از مرگ از بین می‌روند، اثر باقی می‌گذارند و در بافت‌های مقاوم مانند استخوان و دندان یافت نمی‌شوند.

البته ژنوم‌های ویروسی در بقایای انسان‌های باستانی یافت شده‌اند اما فقط ویروس‌های مبتنی بر دی‌ان‌ای بوده‌اند نه ویروس‌های حاوی آران‌آی (RNA) اما محققان یک کروناویروس متعلق به قرن شانزدهم را در پالپ دندان یک اسکلت‌ انسان در فرانسه پیدا کردند. این آران‌ای با کروناویروس‌های شناخته‌شده امروزی متفاوت است و نشان می‌دهد که این عوامل بیماری‌زای تاریخی احتمالا یا از بین رفته‌اند یا بدون آنکه شناسایی شوند، تکامل یافته‌اند.

بالوکس می‌گوید: «احتمالا در آینده از ویروس‌هایی که کمتر از ۲۰۰ سال پیش با ما بودند، تصویر جمعی مناسب‌تری خواهیم داشت. این امر ردیابی تاریخچه ویروس‌ها در گذشته‌های دور را برای دانشمندان آسان‌تر می‌کند.»